Μολονότι ο άνθρωπος είναι από σωματικής απόψεως μικρός, αδύναμος και ανίσχυρος και θεωρείται ως ένα από τα ζώα, φέρει ένα εξαιρετικά εξυψούμενο πνεύμα, έχει μία τεράστια προοπτική εξέλιξης, κέκτηται απεριόριστων επιθυμιών, έχει άπειρες ελπίδες και αναρίθμητες ιδέες, και κατέχει δυνάμεις – σαν αυτές του πάθους και του θυμού – επί των οποίων δεν έχει τεθεί όριο, και έχει μία τέτοια περίεργη φύση ώστε λες και έχει δημιουργηθεί σαν ένα ευρετήριο με αναφορά προς όλα τα είδη και όλους τους κόσμους.

Έτσι, εκείνο που επεκτείνει το εξυψούμενο αυτό πνεύμα του ανθρώπου είναι η λατρεία. Αυτό που αναπτύσσει και αποκαλύπτει τις δυνατότητές του είναι η λατρεία. Εκείνο που διαφοροποιεί και ξεκαθαρίζει τις επιθυμίες του είναι η λατρεία. Αυτό που πραγματοποιεί τις ελπίδες του είναι η λατρεία. Εκείνο που διευρύνει τις ιδέες του και τις θέτει υπό διαταγή είναι η λατρεία. Αυτό που βάζει ένα όριο επάνω στις δυνάμεις του πάθους και του θυμού είναι η λατρεία. Εκείνο που αφαιρεί τη σκουριά της φύσης, η οποία αμαυρώνει τις εξωτερικές και εσωτερικές δυνάμεις και αισθήσεις, είναι η λατρεία. Αυτό που κάνει τον άνθρωπο να φτάσει τις τελειώσεις για τις οποίες είναι προορισμένος είναι η λατρεία. Η πλέον εξυψούμενη, η πιο λεπτή σχέση μεταξύ λάτρη και Λατρεμένου Θεού, υπηρέτη και Πλαστουργού, είναι η λατρεία. Πράγματι, η υψηλότερη από τις ανθρώπινες τελειώσεις είναι ο σύνδεσμος και η σχέση αυτή.