Әй, "Ахсән-і тақуим" түрінде жаратылған және нашар ниетімен әсфәл-і сафилинге бет алған ғапыл адам! Сөзіме құлақ тұр. Мен де сен сияқты жастықтың мастығымен қапы қалып, дүниеге қызығып, қүмартқан шағымда, қарттықтың таңы атып ол мастықтан айықтым. Сонда тамаша болып көрінген дүниенің ақыретпен байланысы болмаған жағының қаншалықты ұсқынсыз, ал егер ақыретпен байланысы болса әлдеқайда тамаша екенін түсіндім. Бұл ақиқатты 227-228-сыншы беттерде екі жапырақ түрінде жазған болатынмын, сен де назар сал.

Бірінші жапырақ: Бейқам жүрген адамдардың дүниесінің мән-мағынасы, ақиқаты қандай екенін, хақ жолдан тайған кісідей, бірақ саналы түрде немқүрайлылық пердесі арқасынан көзқарас.

Екінші жапырақ: Хақ жолда жүргендердің дүниесінің мән-мағынасына, ақиқаты қандай екеніне ишарет етеді. Баста қалай жазылған болса, сол күйінде қалды. Өлеңге ұқсайды, бірақ өлең емес.