Иманды және ақыреттiк әпке-қарындастарым болатын әйел-қыздармен бiр сұхбат

Кейбiр облыстарда әйел-қыздардың шын көңiлден, ыстық сезiммен Нұрларға ауған ниеттерiн көрдiм, әрi олардың менi шамадан тыс әсiрелеп, Нұрларға тән дәрiстерiме бiлдiрген сенiмдерiн естiдiм. Сол шақтарда құтты Ыспарта қаласына және рухани Медресетүззеhраға1 үшiншi мәрте келген болатынмын. Сонда әлгi мүбәрак2 ақыреттiк әпке-қарындастарым болатын әйел-қыздар менiң дәрiс оқуымды күтiп жүргендерiн естiдiм. Бейне бiр уағыз түрiнде мешiттерде оларға дәрiс өтуiм керек екен. Алайда менiң төрт-бес сырқатым бар, науқаспын. Әрi жағдайым мүшкiл, тiптi сөйлеуге, ойлануға шамам келмейдi. Сонда да бүгiн түнде қатаң түрде ескерту берiлiп:

“Рас, он бес жыл бұрын жастардың сұрауы бойынша сен олар үшiн “Жастар шырағын” жаздың және көптен-көп пайдаға асты. Алайда әйел-қыздар жағы жастарға қарағанда мұндай шығармаға анағұрлым мұқтаж ” - деп жүрегiме келдi.

Мен де осы ескертпе үшiн өте мүшкiл халде, дәрменсiз және әлсiз күйiмде “үш нүктемен” бiрге кейбiр өзектi мәселе лердi өте қысқаша түрде мүбәрак әпке-қарындастарым мен жас қыздарыма баяндаймын.