لمعه‌لر | يگرمى ايكنجى لمعه | 353
(342-354)

أزجمله: بو يازڭ آرقداشلرم گوزل بر آته بنى بينديرديلر. بر سيرانگاهه گيتدم. شعورسز اولارق نفسمده خودفروشانه بر كيف آرزوسى اويانمقله أهلِ دنيا اويله شدّتلى او آرزومڭ قارشيسنه چيقديلر كه، يالڭز او گيزلى آرزويى دگل، بلكه چوق إشتهالريمى كسديلر. حتّى أزجمله، بو دفعه رمضاندن صوڭره، أسكى زمانده غايت بيوك، قدسى بر إمامڭ (حاشيه) بزه قارشى غيبى كرامتيله إلتفاتندن صوڭره قارداشلريمڭ تقوا و إخلاصلرى و زيارتجيلرڭ حرمت و حسنِ ظنلرى ايچنده (بن بيلميه‌رك) نفسم مفتخرانه، گويا متشكّرانه پرده‌سى آلتنده رياكارانه بر أنانيت وضعيتنى آلمق ايستدى. بردن بو أهلِ دنيانڭ حدسز حسّاسيتله و حتّى رياكارلغڭ ذرّه‌لرينى ده حسّ ايده‌بيلير بر طرزده، بردن بڭا ايليشديلر. بن جنابِ حقّه شكر ايدييورم كه، بونلرڭ ظلمى بڭا بر واسطۀِ إخلاص اولدى

سس يوق

لمعه‌لر