لمعه‌لر | يگرمى دردنجى لمعه | 394
(385-398)

ايكنجى نكته: بو سنه إنزواده ايكن و حياتِ إجتماعيه‌دن چكيلديگم حالده بعض نورجى قارداشلريمڭ و همشيره‌لريمڭ خاطرلرى ايچون دنيايه باقدم. بنمله گوروشن أكثرى دوستلردن، كندى عائله‌وى حياتلرندن شكوالر ايشيتدم. ”أيواه!“ ديدم. إنسانڭ خصوصًا مسلمانڭ تحصّنگاهى و بر نوع جنّتى و كوچك بر دنياسى عائله حياتيدر. بو ده مى بوزولمغه باشلامش ديدم. سببنى آرادم. بيلدم كه: ناصل، إسلاميتڭ حياتِ إجتماعيه‌سنه و طولاييسيله دينِ إسلامه ضرر ويرمك ايچون گنجلرى يولدن چيقارمق و گنجلك هوساتى ايله سفاهته سَوق ايتمك ايچون بر ايكى قوميته چاليشييورمش. عينًا اويله ده؛ بيچاره نساء طائفه‌سنڭ غافل قسمنى دخى ياڭليش يوللره سَوق ايتمك ايچون بر ايكى قوميته‌نڭ تأثيرلى بر صورتده پرده آلتنده چاليشديغنى حسّ ايتدم. و بيلدم كه: بو ملّتِ إسلامه بر دهشتلى ضربه، او جهتدن گلييور.


بن ده سز همشيره‌لريمه و گنجلريڭز اولان معنوى أولادلريمه قطعيًا بيان ايدييورم كه: قادينلرڭ سعادتِ اُخرويه‌سى گبى، سعادتِ دنيويه‌لرى ده و فطرتلرنده‌كى علوى سجيه‌لرى ده بوزولمقدن قورتولمانڭ چارۀِ يگانه‌سى، دائرۀِ إسلاميه‌ده‌كى تربيۀِ دينيه‌دن باشقه يوقدر!.. روسيه‌ده او بيچاره طائفه‌نڭ نه حاله گيرديگنى ايشيدييورسڭز. رسالۀِ نورڭ بر پارچه‌سنده دينيلمش كه: عقلى باشنده اولان بر آدم؛ رفيقه‌سنه محبّتنى و سَوْگيسنى، بش اون سنه‌لك فانى و ظاهرى حسنِ جمالنه بنا ايتمز. بلكه قادينلرڭ حسنِ جمالنڭ أڭ گوزلى و دائميسى، اونڭ شفقتنه و قادينلغه مخصوص حسنِ سيرتنه سَوْگيسنى بنا ايتملى. تا كه، او بيچاره إختيارلادقجه، قوجه‌سنڭ محبّتى اوڭا دوام ايتسين. چونكه اونڭ رفيقه‌سى، يالڭز دنيا حياتنده‌كى موقّت بر يارديمجى رفيقه دگل، بلكه حياتِ أبديه‌سنده أبدى و سَويملى بر رفيقۀِ حيات اولديغندن، إختيارلندقجه داها زياده حرمت و مرحمت ايله بربرينه محبّت ايتمك لازم گلييور. شيمديكى تربيۀِ مدنيه پرده‌سى آلتنده‌كى حيوانجه‌سنه موقّت بر رفاقتدن صوڭره أبدى بر مفارقته معروض قالان او عائله حياتى، أساسيله بوزولويور.

سس يوق