لمعه‌لر | يگرمى بشنجى لمعه | 427
(399-428)

دردنجى نقطه: أگر دنيا أبدى اولسه ايدى، إنسان ايچنده أبدى قالسه ايدى و فراق أبدى اولسه ايدى؛ أليمانه تأثّرات و مأيوسانه تألّماتڭ بر معناسى اولوردى. فقط مادام دنيا بر مسافرخانه‌در؛ وفات ايدن چوجق نره‌يه گيتمشسه، سز ده بز ده اورايه گيده‌جگز. و هم بو وفات اوڭا مخصوص دگل، عمومى بر جادّه‌در. هم مادام مفارقت دخى أبدى دگل؛ ايلريده هم برزخده، هم جنّتده گوروشوله‌جكدر. {اَلْحُكْمُ ِﷲِ} ديمه‌لى.. او ويردى، او آلدى. ”الحمد ِﷲِ على كلّ حال“ صبر ايله شكر ايتملى.


بشنجى نقطه: رحمتِ إلٰهيه‌نڭ أڭ لطيف، أڭ گوزل، أڭ خوش، أڭ شيرين جلوه‌لرندن اولان شفقت؛ بر إكسيرِ نورانيدر. عشقدن چوق كسكيندر. چابوق جنابِ حقّه وصوله وسيله اولور. ناصل عشقِ مجازى و عشقِ دنيوى پك چوق مشكلاتله عشقِ حقيقى‌يه إنقلاب ايدر، جنابِ حقّى بولور. اويله ده شفقت (فقط مشكلاتسز) داها قيصه، داها صافى بر طرزده قلبى جنابِ حقّه ربط ايدر. گرك پدر و گرك والده، ولدينى بتون دنيا گبى سَورلر. ولدى ألندن آلينديغى وقت، أگر بختيار ايسه، حقيقى أهلِ ايمان ايسه؛ دنيادن يوزينى چويرر، منعمِ حقيقى‌يى بولور. دير كه: ”دنيا مادام فانيدر، دگمييور علاقۀِ قلبه...“ ولدى نره‌يه گيتمشسه اورايه قارشى بر علاقه پيدا ايدر، بيوك معنوى بر حال قزانير

سس يوق

لمعه‌لر