Хаседиң чәреси: хасед эдиҗи, хасет этдиги затларың акыбетини ойласын. Тэ аңласын ки, бәсдешинде болан дүнъеви хүсүн ве кувват мертебе ве сервет фанидыр, муваккатдыр. Пейдасы аз, зэхмети көпдир. Эгер ухреви үстүнликлер болса, затен оларда хасет болуп билмез. Эгер олара хем хасет этсе, я өзи риякәрдир; ахырет малыны дүнйэде махветмек ислэр. Ве я-да хасат эдилени риякэр гүман эдер, хаксызлык эдер, зулум эдер.

Хем оңа гелен мусыбетлерден мемнун ве ныгметлерден махзун болуп кадер ве рахмети Илэхийейе, онуң хакында этдиги ягшылыклардан күсйәр. Гөйэ кадери тенкит ве рахмете иътираз эдйәр. Кадери тенкид эден, башыны сандала урар, дөвер. Рахмете итираз эден, рахметден махрум галар.

Аҗаба, бир гүн адавете дегмеен бир зада бир сене кин ве адавет эдип йөрмеги хайсы ынсаф кабул эдер; бозулмадык хайсы выҗдана сыгар? Хал бу ки, мүъмин гардашындан саңа гелен яманлыгы бүтүнлей ондан дийип билип, оны махкум эдип билмерсиң.