"Эйвах! Эйвах! Эл аман! Эл аман! Я Эрхамеррахимийн медед!

Бизи мухафаза эт! Бизи җын ве ынсы шейтанларың шеринден гутар! Гардашлармың калбларыны бир-бирине там садакат ве мухаббет ве ухуввет ве шефкат билен долдур!" дийип; хем рухум, хем калбым, хем аклым феряд эдип агладылар.

Эй демир киби сарсылмаз гардашларым! Маңа ярдам эдиң. Меселәмиз көп нэзикдир. Мен, сизе көп ынанярдым ки, бүтүн вазифелерими шахсы магневинизе йүкләпдим. Сиз хем бүтүн кувватыңыз билен мениң имдадыма ылгамагыңыз лазым гелийәр. Герчи хадисэңиз өрэн җүзъи ве гечиҗи ве кичҗикди; факат, саатымызың зенберегине ве гөзүмизиң хадекасына гелен бир сач, бир зерреҗик дахы ынҗыдар. Ве бу ноктада әхмиетлидир ки, мадды үч патлак ве магневи үч мушәхеделер там-тамына хабар бердилер.

САИД НУРСЫ