деб фармон этмоқда, ҳам

дея амр қилмоқда.

Агар десанг: "Кўп маротаба дуо қилмоқдамиз, қабул бўлмаётир. Ҳолбуки, Оят барча учундир. Ҳар дуога жавоб бор".

Ал-жавоб: Жавоб бериш бошқа, қабул этиш бошқадир. Ҳар дуо учун жавоб бериш бор, лекин қабул этиш ва айни матлубни *бериш Жаноби Ҳақнинг ҳикматига тобеъдир. Масалан: хаста бир бола ҳакимни чақириб, дейди:

- Эй ҳаким! Менга боқ! Ҳаким:

- Лаббайк, - дейди. - Нима истайсан, жавоб бер.

Бола: - Менга бу дорини бер, - дейди.

Ҳаким эса, ё худди истаганини беради, ёхуд унинг маслаҳатига биноан ундан ҳам яхшироғини беради. Ёки хасталигига зарар эканини билса, ҳеч бермайди.

Хуллас, Жаноби Ҳақ - Ҳакийми Мутлақ, доим ҳозиру нозир бўлгани учун абднинг дуосига жавоб беради. Ваҳшат ва кимсасизлик даҳшатини ўзининг борлиги ила ва жавоби ила дўстликка айлантиради. Аммо инсоннинг ҳавопараст ва ҳаваскорона таҳаккуми билан эмас, балки ҳикмати Раббонийянинг иқтизоси билан ё матлубини, ёки янада аълосини беради; ва ёки ҳеч бермайди.