Шом вақти куз мавсумининг охирида жуда кўп махлуқотнинг йўқолиб кўздан ғойиб бўлмоғини, ҳам инсоннинг вафотини, ҳам дунёнинг қиёмат бошланишидаги харобиятини хотирлатиш билан, Жалолий тажаллиётни англатади ва инсонни ғафлат уйқусидан уйғотади, танбеҳ беради.

Ҳуфтон вақти зулмат олами наҳор оламининг бутун асарларини қора кафани ила беркитмоғини, ҳам қишнинг оппоқ кафани ила ўлган ернинг юзини ўрамоғини, ҳам вафот этган инсоннинг орқасида қолган асоратининг ҳам вафот этиб, унутилиш пардаси остига кирмоғини ва ҳам имтиҳон уйи бўлган бу дунёнинг бутунлай беркилмоғини хотирлатиш билан Қаҳҳори Зулжалолнинг жалолли тасарруфотини эълон қилади.

Тун вақти қишни, ҳам қабрни, ҳам Барзох оламини фаҳмлатиш билан инсон руҳи Раҳмати Раҳмонга қай даража муҳтож эканини инсонга хотирлатади.

Ва тундаги таҳажжуд намози эса, қабр кечасида ва барзох қоронғилигида нақадар фойдали бир чироқ эканини билдиради, танбеҳ беради. Ҳамда бутун бу инқилоблар ичра Жаноби Мунъими Ҳақиқийнинг бениҳоя неъматларини хотирлатиш орқали қай даража ҳамду-санога лойиқ эканини эълон этади.