Έτσι, από τα δώδεκα παράθυρα, τις δώδεκα όψεις που αναφέρονται εδώ, ένα θεόρατο παράθυρο ανοίγεται που φανερώνει με μια δωδεκάχρωμη λάμψη αληθείας την ενάδα, ενότητα και απόλυτη κυριότητα Θεού του Παντοκράτορος.

Ω δύστυχε αρνητά! Με τι μπορείς να φράξεις αυτό το παράθυρο που είναι τόσο αχανές όσο η σφαίρα της γης, μάλιστα δε, όσο η ετήσια τροχιά της; Και με τι μπορείς να σβήσεις αυτή την πηγή φωτός που λάμπει σαν τον ήλιο; Πίσω απο ποιο πέπλο αφροσύνης μπορείς να την κρύψεις;

Η απόλυτη τάξη των έργων τέχνης που είναι σκορπισμένα σε ολόκληρο το πρόσωπο του σύμπαντος, και η τέλεια τους συμμετρία και ισορροπία, και η τελειότητα του καλλωπισμού τους, και η ευχέρεια στη δημιουργία τους, και η ομοιότητα που έχουν το ένα με το άλλο, και η εμφανισή τους ως μίας και μόνης φύσης αποδεικνύουν σε υπερμεγέθη κλίμακα την απαραίτητη ύπαρξη και απόλυτη κυριότητα και ενότητα ενός Πάνσοφου Πλαστουργού.

Επιπλέον, όπως ακριβώς η δημιουργία αναρίθμητων, διαφορετικών, λειτουργικών, πολύπλοκων όντων από άψυχα και αμιγή στοιχεία της φύσης μαρτυρεί, ως προς τον αριθμό των πολυσύνθετων αυτών όντων, στην απαραίτητη ύπαρξη του Πάνσοφου Πλαστουργού και καταδεικνύει στην ενοτητά Του, έτσι ακριβώς στην ολοτητά τους τα όντα αυτά αποδεικνύουν με πραγματικά λαμπρό τρόπο την ενοτητά Του και την τελειότητα της δυναμής Του.