Ναι, σκεφτόμαστε την αρχική δημιουργία της γης και παρατηρούμε ότι το πέτρωμα δημιουργήθηκε από ύλη σε ρευστή κατάσταση, και ότι το χώμα δημιουργήθηκε από πέτρωμα. Αν αυτή η ουσία είχε παραμείνει ρευστή, δεν θα ήταν κατοικήσιμη, και αν αφού γινόταν πέτρωμα, το υγρό είχε καταστεί σκληρό σαν σίδηρο, δεν θα ήταν κατάλληλο για χρήση. Έτσι αυτό που της έδωσε την κατάσταση που έχει, ήταν στα σίγουρα η σοφία ενός Πάνσοφου Πλαστουργού ο Οποίος αντιλήφθηκε τις ανάγκες των κατοίκων της γης. Έπειτα το στρώμα του εδάφους ρίχθηκε πάνω από τους ορθοστάτες των βουνών έτσι ώστε οι σεισμοί που προέρχονταν από εσωτερικές αναταράξεις θα μπορούσαν να αναπνέουν μέσα από τα βουνά και δεν θα ανάγκαζαν τη γη να ξεφύγει από την κίνηση και τα καθήκοντά της, και έτσι ώστε τα βουνά θα προφύλατταν τη γη από τη διείσδυση της θάλασσας, και θα γίνονταν όλα αποθήκες για τις ζωτικές αναγκαιότητες των έμβιων όντων, και θα καθάριζαν τον αέρα από επιβλαβή αέρια επιτρέποντας έτσι στους ζωντανούς οργανισμούς να αναπνέουν, και έτσι ώστε θα επισσώρευαν και θα συγκρατούσαν αποθέματα νερού, και θα γίνονταν μια πηγή και ένα ορυχείο για τα μεταλικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τους ζωντανούς οργανισμούς.

Έτσι, η κατάσταση αυτή μαρτυρεί εντελώς ξεκάθαρα και δυναμικά στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Κατόχου Απόλυτης Δύναμης, ενός Πάνσοφου και Οικτίρμονος Θεού.