και το πώς σε τακτά διαστήματα λεπτό με λεπτό ξεφορτώνεται τα δημιουργήματα και εκκενώνει αυτά τα οικήματα δια του θανάτου, και έπειτα άλλη μια φορά με συστηματικό τρόπο τα ξαναγεμίζει με τη μορφή της ‘ανάστασης μετά θάνατον’.Το γεγονός αυτό μαρτυρεί με εκατοντάδες χιλιάδες γλώσσες στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης, ενός Πάνσοφου Θεού της Τελειότητος.

Εν Συντομία: Η γη, το πρόσωπο της οποίας είναι μια έκθεση φαινομένων καλλιτεχνίας, μια επίδειξη θαυμάτων δημιουργίας, ένας χώρος μετάβασης για τα καραβάνια των όντων, και ένα τέμενος και οίκημα για τις τάξεις των προσκυνητών, μοιάζει με την καρδιά όλου του σύμπαντος۰φανερώνει έτσι το φως της Θείας ενότητος στον ίδιο βαθμό με το σύμπαν.

Ω γεωγράφε! Αν η επιφάνεια της γης έχει εκατό χιλιάδες στόματα και με τις εκατό χιλιάδες γλώσσες στο καθένα γνωστοποιεί το Θεό, και παρόλα ταύτα δεν Τον αναγνωρίζεις και χώνεις βαθειά το κεφάλι σου μέσα στο τέλμα της φύσης, συλλογίσου τότε το μέγεθος του σφάλματός σου! Γνώριζε οποίας θλιβερής τιμωρίας γίνεσαι αντάξιος! Σύνελθε και βγάλε το κεφάλι σου από το τέλμα. Πες, “Πιστεύω στο Θεό στο χέρι του Οποίου βρίσκεται η εξουσία όλων των πραγμάτων”.