Κάποιος ο οποίος κάνει ένα ταξίδι μέσα από τις ερήμους της Αραβίας πρέπει να ταξιδεύει εξ’ ονόματος ενός φυλάρχου και να μπει κάτω από την προστασία του, διότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να γλυτώσει από τις εφόδους των ληστοσυμμοριτών και να εξασφαλίσει τις ανάγκες του. Μόνος του θα απωλεσθεί ενόψει αναρίθμητων εχθρών και αναγκών. Και έτσι, δύο άνδρες πήγαν ένα τέτοιο ταξίδι και μπήκαν στην έρημο. Ο ένας από αυτούς ήταν μετριόφρων και ταπεινός, ο άλλος περήφανος και επαρμένος. Ο ταπεινός άντρας μπήκε υπό την προστασία του ονόματος ενός φυλάρχου, ενώ ο περήφανος όχι. Ο πρώτος ταξίδευε με ασφάλεια όπου και αν πήγαινε. Εάν ερχόταν αντιμέτωπος με ληστοσυμμορίτες, έλεγε: «Ταξιδεύω εξ’ ονόματος αυτού και αυτού του φυλάρχου» και δεν τον παρενοχλούσαν. Αν έφθανε σε κάποια αντίσκηνα, του συμπεριφέρονταν με σεβασμό εξαιτίας του ονόματος. Αλλά ο περήφανος άντρας υπέφερε απερίγραπτες συμφορές καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του. Όχι μόνο έτρεμε μπροστά στο κάθε τι αλλά και εκλιπαρούσε τα πάντα. Εξευτελίστηκε και έγινε αντικείμενο περιφρόνησης.

Περήφανη ψυχή μου! Εσύ είσαι ο ταξιδιώτης και ο κόσμος αυτός είναι μια έρημος. Η ανικανότητα και η ένδειά σου δεν έχουν όριο, και οι εχθροί και οι ανάγκες σου είναι ατέλειωτες. Μια που έτσι έχει, λάβε το όνομα του Προαιώνιου Εξουσιαστού και Μεταιώνιου Κυρίου της ερήμου και απαλλάξου από την προσλιπάρηση μπροστά σε ολόκληρο το σύμπαν και από το τρεμούλιασμα μπροστά σε κάθε συμβάν.