Διότι όπως η ράβδος του Μωϋσή, το καθένα από αυτά τα μεταξωτά ριζίδια συμμορφώνονται στο πρόσταγμά του, ‘Και Εμείς είπαμε, ώ Μωϋσή, κτύπα το βράχο με τη ράβδο σου,’ και μοίρασε το βράχο στα δύο. Και τα τρυφερά φύλλα, λεπτά σαν τσιγαρόχαρτα απαγγέλλουν το εδάφιο ‘Ω φωτιά γίνε δροσιά και ειρήνη’ ενάντια στον καύσωνα του πυρός, το καθένα σαν τα μέλη του Αβραάμ (Η Ειρήνη του Θεού μαζί του).

Αφού τα πράγματα όλα λένε: «Στο Όνομα του Θεού», και φέροντας τις δωρεές του Θεού στο όνομα του Θεού, μας τις παραδίδουν, θα πρέπει και εμείς να πούμε: «Στο Όνομα του Θεού». Θα πρέπει να δίδουμε στο όνομα του Θεού και να λαμβάνουμε στο όνομα του θεού. Και δεν πρέπει να παίρνουμε από άφρονες ανθρώπους που αμελούν να δώσουν στο όνομα του Θεού.

Ερώτηση: Δίδουμε ένα αντίτιμο στους ανθρώπους, που μοιάζουν με δισκοφόρους. Επομένως τι αντίτιμο θέλει ο Θεός, ο οποίος είναι ο αληθινός ιδιοκτήτης;

ΗΑπάντηση: Ναι, το αντίτιμο που ο Αληθινός Απονομέας των Δωρεών θέλει σε αντάλλαγμα για τις βαρύτιμες αυτές δωρεές και αγαθά είναι τρία πράγματα: το ένα είναι η μνήμη (του Θεού), το άλλο είναι οι ευχαριστίες, και το άλλο είναι η περισυλλογή. Λέγοντας, «Στο Όνομα του Θεού» στην αρχή είναι μνήμη (Θεού), και, «Ας είναι του Θεού οι αίνοι όλοι» στο τέλος, είναι ευχαριστίες. Και αντιλαμβανόμενος και σκεπτόμενος τις δωρεές αυτές, οι οποίες είναι ανεκτίμητα παράδοξα καλλιτεχνίας, όντας θαύματα δύναμης του Μοναδικού και Ενός Αιωνίως Επιζητούμενου Θεού και χαρίσματα του ελέους Του, είναι περισυλλογή.