Όσο ανόητο είναι να φιλήσεις το πόδι ενός ταπεινού ανθρώπου που σου μεταφέρει το πολύτιμο δώρο ενός βασιλέως και να μην αναγνωρίζεις τον ιδιοκτήτη του δώρου, είναι χίλιες φορές πιο ανόητο να εκθειάζεις και να αγαπάς τη φαινομενική πηγή των δωρεών και να λησμονείς τον Αληθινό Απονομέα των Δωρεών.

Ω ψυχή μου! Εάν δε θέλεις να γίνεσαι ανόητη κατά τον τρόπο αυτό, να δίνεις στο όνομα του Θεού και να ενεργείς στο όνομα του θεού. Και αυτή λακωνικά είναι η υπόθεση όλη.

Πώς η Πίστη Φέρει το Σπόρο του Παραδείσου και η Απιστία, το Σπόρο της Κολάσεως

Στο Όνομα του Θεού, του Ελεήμονος, του Οικτίρμονος.

Αυτοί που πιστεύουν στον Αόρατο .

Εάν θέλεις να καταλάβεις το πόσο μεγάλη ευτυχία και δωρεά, πόσο μεγάλη χαρά και ηρεμία μπορούν να εξευρεθούν στην πίστη στο Θεό, άκουσε προσεκτικά την ιστορία αυτή η οποία είναι με τη μορφή μιας παρομοίωσης: