Διότι η χώρα ενός πέρα για πέρα δίκαιου, οικτίρμονος, αγαθοεργού, ισχυρού, εύτακτου και καλόκαρδου βασιλιά δε θα μπορούσε να ήταν όπως τη φαντάστηκε, ούτε θα μπορούσε να ήταν μια χώρα που επεδείκνυε τον αριθμό αυτό των ξεκάθαρων σημείων προόδου και κατορθωμάτων». Ο δύστυχος άνθρωπος συνήλθε αργότερα και μετανόησε. Είπε, «Ναι, ήμουν τρελός εξαιτίας του ποτού (της ασχήμιας που είχα μέσα μου). Ο Θεός να ευαρεστείται μαζί σου, με έχεις γλιτώσει από μια κατάσταση διαβολική».

Ω ψυχή μου! Γνώριζε ότι ο πρώτος άντρας συμβολίζει έναν άπιστο ή κάποιον εξαχρειωμένο και άφρονα. Από την άποψη αυτή ο κόσμος είναι ένας οίκος οικουμενικού πένθους. Όλα τα ζωντανά δημιουργήματα είναι ορφανά που θρηνούν από τα κτυπήματα του θανάτου και του χωρισμού. Ο άνθρωπος και τα ζώα είναι αβοήθητοι και χωρίς συναισθηματικούς δεσμούς, που γίνονται κομμάτια από τα αρπακτικά νύχια της καθορισμένης ώρας του θανάτου. Πανίσχυρα όντα όπως τα βουνά και οι ωκεανοί είναι σαν φρικιαστικά, άψυχα πτώματα. Πολλές θλιβερές, συνταρακτικές, τρομακτικές αυταπάτες σαν αυτές προέρχονται από την απιστία και την πλάνη του, και τον βασανίζουν.