Το στόμα του δράκου που μεταμορφώνεται στη θύρα (που οδηγεί) στον κήπο είναι ένα σημείο ότι, παρόλο που για τους ανθρώπους της πλάνης και της ανταρσίας το μνήμα είναι μια πόρτα που ανοίγει, σε (κατάσταση) ερήμωσης και λήθης, προ ενός μνήματος βασανιστικού σαν μπουντρούμι και στενού όπως το στομάχι ενός δράκου, για τους ανθρώπους του Ιερού Κορανίου και της πίστεως, είναι μια πόρτα η οποία ανοίγει από τη φυλακή του Κόσμου αυτού στα λειβάδια της αθανασίας, από την αρένα της εξέτασης προ των κήπων του Παραδείσου, και από τις κακουχίες της ζωής προ του ελέους του Ενός Παντελεήμονος Θεού. Το εξαγριωμένο λιοντάρι που μετατρέπεται σε ένα φιλικό υπηρέτη και ένα πειθήνιο άλογο ιππασίας είναι ένα σημείο ότι, παρόλο που για τους ανθρώπους της πλάνης ο θάνατος είναι πικρός, ο αιώνιος χωρισμός από τους αγαπημένους τους και η εκδίωξη από τον απατηλό παράδεισο του κόσμου αυτού και η είσοδος στην ερήμωση και τη μοναξιά μέσα στο μπουντρούμι του μνήματος, όσον αφορά τους ανθρώπους της καθοδήγησης και του Ιερού Κορανίου είναι ένα μέσο για να συναντηθούν με όλους τους παλιούς τους φίλους και αγαπημένους που έχουν ήδη αναχωρήσει για τον επόμενο κόσμο, και το μέσο για να εισέλθουν στην αληθινή πατρική τους γη και κατοικητήριο της παντοτινής τους ευτυχίας. Είναι μία πρόσκληση στους λειμώνες του Παραδείσου από τη φυλακή αυτού του κόσμου, και η ώρα να λάβουν το μισθό που παρέχεται από τη γενναιοδωρία του Πλέον Ελεήμονος και Οικτίρμονος Θεού χάριν υπηρεσιών που αποδίδονται σε Αυτόν, και μια απαλλαγή από την ταλαιπωρία των καθηκόντων της ζωής, και μια ανάπαυση από το γυμνάσιο και τη διδασκαλία της λατρείας και της εξέτασης.