گفتارها | گفتار بيست و يكم | 72
(66-75)

انگار با اين كارت فضا را به تسخير در مي آوري و يا به مقام و منزلتي مي رسي
اگر بگويي
" ايـن چيز هاي نـابكار و پيش پـاي افتاده مـرا از نمـاز و عبـادت بـاز نمي دارد، بلكه كارها و مسائل مهم وضروري زندگي سد راه قرار مي گيرد"
من نيز در پاسخت ميگويم
اگر اجرت روزانه ات صد ريال باشد, باز كسي بيايد و بگويد (بيا اينجا را حفر كن، خشت طلا خواهي يافت) و تو برايش بگوئي نخير نمي آيم, چونكه ده ريال مزد روزانه ام كاهش مي يابد، مخارجم كم مي شود " خود ميداني كه اين بهانه ات چقدر ديوانگي است!
عيناً مثل اين, تو در باغت به منظور بدست آوردن نفقه كار ميكني، اگر نماز فرض را ترك كني، ثمره هر چيز فقط در نفقه دينوي بي اهميت و بي بركت منحصر مي ماند اما اگر وقت استراحت و تنفست را به نمازي كه آرامش روح و تنفس قلب است صرف كني, آنوقت ضمن مخارج دنيوي پر بركت دو معدن مهم مخارج اخروي و توشه آخرت را بدست خواهي آورد
معدن اول
از " تسبيحات " هر گياه و هر درخت گلدار و ميوه داري كه با نيت خوبي در باغت كشت كرده اي, سهمي خواهي گرفت

صدا موجود نیست