Жиырма үшінші Сөз | Жиырма үшінші Сөз | 55
(1-72)

Әй, бейшаралар! Қабірді құшқан сәттерінде, "қап, әттеген-ай, мал-жанымыз талан-таражға түсті. Еңбегіміз босқа кетті. Мына жарық әрі кең дүниеден шығып қараңғы әрі тар қабірге кірдік-ау", - деп айтпаңдар... жылап-сықтап қайғырмаңцар. Өйткені сендердің барлық нәрселерің сақтаулы, атқарған істерің жазулы, жасаған қызметтеріңтіркеулі. Атқарған еңбектеріңнің ақысын беретін және жақсылық атаулы қолында, қандай игілік болсын қолынан келетін Зат-ы Зүлжәмал сендерді өзіне тартып, жер астына уақытша қояды да, сосын құзырына алдырады. Неткен бақытты жан едіңдер. Өйткені, сендер қызмет пен міндеттеріңді атқарып болдыңдар. Қиын күндер артта қалды, енді рахатқа батуға, мейірімге бөленуге бара жатырсыңдар. Қызмет, машақат дегендер осымен бітті. Енді сол еңбек ақыларыңды алуға барасыңдар.

Иә, өткен көктемнің амал дәптерінің парақтары және атқарған қызметтерінің сандықшасы тәріздес дәндермен тұқымдарды сақтап отыратын... әрі келесі көктемде тым керемет түрде, тіпті бастапқысынан жүз есе берекелі түрде сақтап қойып, қайтадан көгертетін Қадир-ы Зүлжәләл, әлбетте сендердің өмірдегі табыстарыңды солайша сақтап, атқарған қызметтеріңе қарай түрлі-түрлі баға береді.

Дыбыс жоқ