De mens staat qua kapitaal en instrumenten twintigmaal hoger dan bijvoorbeeld een mus. Maar toch zou de mens ten opzichte van het gelukkige leven twintigmaal lager zinken dan een mus. Hierdoor wordt hij het slechtste, laagste en meest hulpeloze wezen ? Het verstand is overigens het waardevolste geschenk. Als het verstand aan de slechte tijden van het verleden denkt en aan de angstige tijden van de toekomst, dan krijgt de mens constant pijn in het hart. Bovendien worden er negen korreltjes verdriet in één genot vermengd, (dit komt door de gedachte 'nooit meer bestaan') waardoor het verstand in een plagende ramp verandert. Dit is dus honderdmaal absurd. Met andere woorden: dit aardse leven bewijst de zuil van het geloof in het Hiernamaals. En het toont in elke lente meer dan driehonderdduizend voorbeelden van de Opstanding voor onze ogen. Deze Almachtige Heerser haalt alle benodigdheden en instrumenten voor jouw leven, lichaam, tuin en vaderland toch op een geschikt moment met wijsheid, genade en barmhartigheid te voorschijn. En Hij ziet zelfs het persoonlijke gebed van jouw maag die voedsel wil hebben om verder te kunnen leven. Hij beantwoordt dit gebed met talrijke smakelijke gerechten en stelt de maag tevreden! Is het dan ooit mogelijk dat Hij de nodige grondlaag voor het eeuwige leven dat het grootste doel van de mensheid is, niet creëert? Zou Hij jou niet kennen en zien? Zou Hij het grootste, belangrijkste en waardevolste, het gezamenlijke gebed van de mensheid voor het eeuwige leven, niet beantwoorden met de schepping van het Paradijs en het leven in het Hiernamaals? Zou Hij het universele en krachtige gebed van de mensheid niet horen, hoewel dit gebed de hemel en de aarde bereikt? Zou Hij aan het gebed van Zijn belangrijkste schepsel en belangrijkste resultaat uit de kosmos en zeker de sultan op aarde niet eens de aandacht geven die hij aan een kleine maag wél schenkt? Zou Hij Zijn perfecte wijsheid en grenzeloze barmhartigheid laten ontkennen? Nee, honderdduizend maal nee! ? Hij hoort wel de piepkleine verborgen stem van het kleinste levende wezen en luistert naar zijn wens. En Hij beantwoordt zijn wens met volmaakte zorgvuldigheid en voedt dit wezentje nauwkeurig met extra zorg. Hij zorgt er evenzo voor dat dit wezentje door Zijn grote schepsels wordt bediend! Is het dan ooit mogelijk dat Hij daarna een erg luide stem, zo luid als een bliksem uit de lucht, van een zeer groot, waardevol, bestendig en bevoorrecht leven niet hoort? En zou Hij geen aandacht geven aan het belangrijkste gebed en de diepste wens over het eeuwige leven van Zijn geliefde wezens? Hij voorziet als het ware een soldaat van een zorgvuldige uitrusting, maar Hij veracht een geweldig, onderdanig leger! Hij ziet een atoompje, maar de zon niet! Hij hoort wel de stem van een mug, maar die van een donderslag uit de hemel niet! Nee, honderdduizend maal nee! Zo'n Alwijze en Almachtige Heer die grenzeloze barmhartigheid, liefde en erbarmen heeft en die erg veel van Zijn eigen kunststukken houdt en die van zich laat houden en die meer houdt van hen die van Hem houden. Is het dan ooit acceptabel voor het verstand dat zo'n Heer het leven dat erg veel van zijn Schepper houdt en waar Hij zelf evenveel van houdt, onherroepelijk zal executeren? En zou Hij ook de geest die de kern en het juweel van dat leven is - onherroepelijk executeren? Zou Hij Zijn eigen geliefde en lieveling angstaanjagende pijn aandoen in de vorm van eeuwig krenken en kwetsen? En zou Hij hiermee Zijn eigen barmhartige waarheid en het licht van Zijn eigen liefde ontkennen en laten ontkennen? Nee, honderdduizend maal nee, dat is uitgesloten! De Heer van een volmaakte schoonheid die deze kosmos met Zijn glans versiert, en van een volmaakte barmhartigheid die het gehele bestaan blij maakt, is beslist grenzeloos mooi en heilig; Hij zal dus nooit zo'n door en door slechte en wrede onbarmhartige daad verrichten.