جاىِ دقّتدر كه؛ غوثڭ بو بش سطرنده اوچ يرنده ”يا سعيد“ لفظيله سرِّ غيبيسى تظاهر ايدييور. ”يا سعيد“ يرينى باشقه‌سى طوتمييور. ديمك بو بش سطرنده درت سعيد إسمى تصريح ايديلمش حكمنده‌در. مدارِ حيرتدر كه؛ شيخڭ بو بش سطرنده سكز اون دفعه شو زمانمزى و سعيدڭ باشنه گلن أڭ مهمّ حادثاتڭ عين تاريخنى گوسترييور.

{وَكُنْ قَادِرِىَّ الْوَقْتِ ِﷲِ} شو فقره‌ده اولان {وَكُنْ} خطاب ايدييور. هر حالده سائر فقره‌لرڭ إشاراتيله {وَ كُنْ يَا مُرِيدِى} وياخود {وَكُنْ يَا سَعِيد كُرْدِى} وياخود {كُنْ يَا نُورْسِى} معناسنده و تقديرنده اولاجق. چونكه بو اوچ إسم اوچ فقره‌ده ايكيسى صراحةً، بريسى ضمنًا مراد اولديغندن؛ بوراده‌كى أمرده ده اونلردن بريسى هر حالده مقدّردر. بلكه اوچى ده برابر مراد اولابيلير. ايشته شو فتنۀِ آخر زمانڭ اوچ أهمّيتلى تاريخلرينه و شو بيچاره سعيدڭ أڭ مهمّ اوچ حادثۀِ حياتيه‌سنڭ تاريخلرينه بو اوچ إسمله برابر شو فقره تام توافق ايدييور. شويله كه:

{وَكُنْ يَا مُرِيدِى قَادِرِىَّ الْوَقْتِ ِﷲِ} مشدّد لام ايكى لام صاييلمق جهتيله تام بيڭ اوچيوز طوقوز (١٣٠٩) تاريخنه توافق ايدييور كه؛ او تاريخ، بو عصرِ عجيبڭ مبدأِ باشلانغيجى، هم خدمتِ قرآنيه ايچون ياشايان سعيدڭ دخى اون سنه مدرسه اصولنجه اوقونان علومى اوچ درت آيده پك خارقه بر صورتده تحصيل ايتديگى بر تاريخدر.

الحاصل {كُنْ} أمرندن صوڭره ندا ايله بر إسم معنًا وار. هم بو اوچ إسمڭ بو اوچ تاريخه توافقى قطعيًا تصادف اولاماز. هم اونلرڭ يرنده باشقه بر إسم بولونمق هيچ مناسبت، هيچ بر أماره، هيچ بر نتيجه گورونمييور وياخود گورمييورز. ديمك قصدى بر توفيقدر. هم سائر فقره‌لرده بولونان اونبش إشارتله تأيّد ايدن بر إشارتِ غيبيه‌در. هم ده سعيدڭ أڭ صيقنتيلى و إشكنجه‌لى اولان شيمديكى بو مصيبت زماننده غوثڭ بو إشارتِ غيبيه‌سنڭ ظهورى و آڭلاشيلماسى، قدسى و أڭ مهمّ بر تسلّيدر.