لمعه‌لر | يگرمى بشنجى لمعه | 414
(399-428)

خسته‌نڭ دعاسنڭ مقبوليتى، أهمّيتلى بر مسئله‌در. بن اوتوز قرق سنه‌دن بَرى، بنده‌كى قولونج دينيلن بر خسته‌لقدن شفا ايچون دعا ايدردم. بن آڭلادم كه، خسته‌لق دعا ايچون ويريلمش. دعا ايله دعايى، يعنى دعا كندى كندينى قالديرمديغندن آڭلادم كه، دعانڭ نتيجه‌سى اُخرويدر؛ (حاشيه) كنديسى ده بر نوع عبادتدر و خسته‌لق ايله عجزينى آڭلايوب درگاهِ إلٰهيه‌يه إلتجا ايدر. اونڭ ايچون اوتوز سنه‌در شفا دعاسنى ايتديگم حالده، دعام ظاهرى قبول اولماديغندن، دعايى ترك ايتمك قلبمه گلمدى. زيرا خسته‌لق، دعانڭ وقتيدر؛ شفا، دعانڭ نتيجه‌سى دگل. بلكه جنابِ حكيمِ رحيم شفا ويرسه، فضلندن ويرر. هم دعا، ايستديگمز طرزده قبول اولمازسه مقبول اولمادى دينيلمز. خالقِ حكيم داها ايى بيلييور، منفعتمزه خيرلى نه ايسه اونى ويرر. بعضًا دنيايه عائد دعالريمزى، منفعتمز ايچون آخرتمزه چويرر، اويله قبول ايدر. هر نه ايسه... خسته‌لق سرّيله خلوصيت قزانان، خصوصًا ضعف و عجزدن و تذلّل و إحتياجدن گلن بر دعا قبوله چوق ياقيندر. خسته‌لق بويله خالص بر دعانڭ مداريدر. هم ديندار اولان خسته، هم خسته‌يه باقان مؤمنلر ده بو دعادن إستفاده ايتمليدرلر


----------------------------------------------------------------------

(حاشيه : أوت، بر قسم خسته‌لق دعانڭ سببِ وجودى ايكن، دعا خسته‌لغڭ عدمنه سبب اولسه، دعانڭ وجودى كندى عدمنه سبب اولور؛ بو ده اولاماز

سس يوق

لمعه‌لر