لمعه‌لر | يگرمى يدنجى لمعه | 567
(499-579)

ايشته جهانگير حكمدارلرڭ و قهرمان قوماندانلرڭ كوچك محكمه‌لرده ديز چوكوب كمالِ إنقياد ايله مطاوعت گوسترمه‌لرى، محكمه‌نڭ هيچ بر شى ايله زده‌لنميه‌جك بر حيثيت و شرفنڭ موجوديتنى إثبات ايدر. ايشته محكمه‌لرڭ بو يوكسك و معنوى حيثيتنه طايانوب، حقوقمى حرّيتله مدافعه ايدييورم. بر مقاله ايچنده‌كى ضررلى گورولن درت بش كلمه سانسور ايديلدكدن صوڭره متباقيسنڭ نشرينه إذن ويريليركن؛ يوز يگرمى كتابڭ، بربرندن آيرى و آيرى آيرى زمانلرده تأليف ايديلديگى حالده، يالڭز بر ايكى رساله‌ده شيمديكى نظرلره ضررلى توهّم ايديلن اونبش كلمه يوزندن، يوز اونبش معصوم و منفعتدار و مهمّ بر قسمى آنقره كتبخانه‌سنده موجود اولوب إفتخارله قبول ايديلن كتابلرڭ أله گچنلرينڭ مصادره ايله محكوم ايديلمسى، روىِ زمينده‌كى عدليه‌لرڭ شرفنه ايليشه‌بيله‌جك ماهيتده‌در. ألبته محكمۀِ تمييزڭ يوكسك مقامى، بو حيثيت و شرفى صيانت ايدر.


أڭ زياده تنقيد ايديلن بنى و عموم كتابلريمى مؤاخذه‌يه سببيت ويرن بش اون مسئله ايچنده أڭ مهمّى، گله‌جك بو ايكى مسئله‌در: {لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ اْلاُنْثَيَيْنِ ❊ فَِلاُمِّهِ السُّدُسُ} آيتلريدر. ايشته بنم و كتابلريمڭ سببيتِ محكوميتى، بش آلتى مسئله‌دن أڭ برنجيسى بو ايكى مسئله‌در. بن حقيقى، منفعتلى مدنيته قارشى دگل، بلكه قصورلى و ضررلى ”ميمسز“ تعبير ايتديگم مدنيته قارشى اوتوز قرق سنه‌دن بَرى إعجازِ قرآنى أساس طوتوب، او مدنيتڭ مخالف نقطه‌لرينى آشاغى دوشوروب، مدنيتڭ عجزى ايله إعجازِ قرآنى إثبات ايتمك أساسى اوزرينه؛ مطبوع و غيرِ مطبوع عربجه و توركجه چوق كتابلرى يازدم. إرثيت حقّنده‌كى قانونِ مدنينڭ، قرآنڭ بو ايكى آيتنه مخالف مادّه‌لرينى وقتيله موازنه ايتمشم. اونلرڭ أڭ معنّد فيلسوفلرينى ده إلزام ايده‌جك دليللر گوسترمشم. حكومتِ جمهوريه‌نڭ إلجاآتِ زمانه گوره قبول ايتديگى بر قسم قانونِ مدنينڭ بر قسم مادّه‌لرينى قبولندن أوّل، بو مسئله‌لرى مدنيته و فيلسوفلره قارشى يازمشم و مدافعه ايتمشم. و قرونِ اولٰى و وسطاده‌كى ضايع اولان قادينلق حقوقنى، قرآنِ حكيم غايت أهمّيتله محافظه ايتديگنى إثبات ايتمشم. شيمدى بو ايكى مسئله‌ده‌كى بياناتم، حكومتِ جمهوريه‌نڭ قانوننه مخالفدر دييه، ١٦٣ نجى مادّه ايله مؤاخذه ايديلدم. بن ده عدليه‌نڭ أڭ يوكسك محكمه‌سنه ديرم كه:

سس يوق