أوت دنيا دار الحكمت و آخرت دار القدرت اولديغندن؛ دنياده حكيم، مرتّب، مدبّر، مربّى گبى چوق إسملرڭ إقتضاسيله، دنياده ايجادِ أشيا بر درجه تدريجى و زمان ايله اولماسى؛ حكمتِ ربّانيه‌نڭ مقتضاسيله اولمش. آخرتده ايسه، حكمتدن زياده قدرت و رحمتڭ تظاهرلرى ايچون مادّه‌يه و مدّته و زمانه و بكله‌مگه إحتياج بيراقمه‌دن بردن أشيا إنشا ايديلييور. بوراده بر گونده و بر سنه‌ده ياپيلان ايشلر، آخرتده بر آنده و بر لمحه‌ده إنشاسنه إشارةً قرآنِ معجز البيان {وَمَا اَمْرُ السَّاعَةِ اِلاَّ كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ} فرمان ايدر. أگر حشرڭ گلمه‌سنى، گله‌جك بهارڭ گلمه‌سى گبى قطعى بر صورتده آڭلامق ايسترسه‌ڭ؛ حشره دائر اوننجى سوز ايله يگرمى طوقوزنجى سوزه دقّت ايله باق، گور. أگر بهارڭ گلمه‌سى گبى اينانماز ايسه‌ڭ، گل پارمغڭى گوزيمه صوق

امّا بر دردنجى مسئله اولان موتِ دنيا و قيامت قوپمسى ايسه: بر آنده بر سيّاره ويا بر قويروقلى ييلديزڭ أمرِ ربّانى ايله كره‌مزه، مسافرخانه‌مزه چارپمسى؛ بو خانه‌مزى خراب ايده‌بيلير. اون سنه‌ده ياپيلان بر سراى، بر دقيقه‌ده خراب اولماسى گبى

بو حشرڭ درت مسئله‌سنڭ إجمالى شيمديلك يتر. ينه صدديمزه دونويورز

هم هيچ ممكن ميدر كه، كائناتڭ بتون حقيقى و عالى حقيقتلرينڭ بليغ ترجمانى و خالقِ كائناتڭ بتون كمالاتنڭ معجز لسانى و بتون مقصدلرينڭ خارقه مجموعه‌سى اولان قرآنِ معجز البيان او خالقڭ كلامى اولماسين؟ حاشا، آياتنڭ أسرارى عددنجه حاشا