عزيز قارداشلرم!
    رسالۀِ نورڭ ظهورندن قرق سنه أوّل، گنيش بر حسِّ قبل الوقوع، عجيب بر طرزده؛ هم بنده، هم بزم كويده، هم ناحيه‌مزده تظاهر ايتديگنى شيمدى بر إخطارِ معنوى ايله قطعى قناعتم گلمش. شفيق و قارداشم عبد المجيد گبى أسكى طلبه‌لريمه بو سرّى فاش ايتمك ايستردم. شيمدى جنابِ حق سزلرده چوق عبد المجيدلرى و چوق عبد الرحمٰنلرى ويرديگى ايچون، سزه بيان ايدييورم:
    بن اون ياشنده ايكن، بيوك بر إفتخار، حتّى بعضًا تمدّح صورتنده بر حالتم واردى؛ ايسته‌مديگم حالده پك بيوك بر ايش و بيوك بر قهرمانلق طورينى طاقينييوردم. كندى كنديمه دير ايدم: ”سنڭ بش پاره قيمتڭ يوق. بو تمدّحكارانه خصوصًا جسارتده چوق فضله كوستريشڭ نه ايچوندر؟“ بيلمييوردم، حيرت ايچنده ايدم. بر ايكى آيدر او حيرته جواب ويريلدى كه؛ رسالۀِ نور، قبل الوقوع كندينى إحساس ايدييوردى. سن عادى اودون پارچه‌سى گبى بر چكردك ايكن، او فردوس صالقيملرينى بِالفعل كندى مالڭ گبى حسِّ قبل الوقوع ايله حسّ ايدوب خودفروشلق ايدردڭ.