Гөченлер говы хем рахат яшапдырлар. Обада болса онуң ялңыз бир өзи галыпдыр. Шонуң үчин ол хем шәхере муштак - хемише шәхери ятлаяр, достларыны күйсейәр. Оңа хачан "Сенем шәхере гит!" дийилсе, хөвес билен бегенип гитҗек.

Икинҗи адамың болса йүз достундан тогсан докузсы обадан гидипдир. Оларың биртопары йитипдир. Бирнәчеси болса не өзлери гөрҗек не-де илиң олары гөрүп билҗек ерине дүшүпдирлер. Ялңыз галан обалы олар перишан хала дүшендирлер дийип гүман эдйәр. Достларыны йитирен бу бичәре адам оларың әхлисине дерек, ялңыз бир мыхман билен достлашып теселли тапяр. Шейдип, айралыгың агыр элеминден гутулмак ислейәр.

Эй небсим! Овалбашда Хабыбылла, әхли дост-ярың габрың бейлеки тарапын-дадырлар. Бәрде галан бирки санысы хем бахым гидерлер. Өлүмден үркүп, габырдан горкуп, башыңы чашырма! Габра мердана бак, диңле ол сенден нәме талап эдйәр! Батыр бол, өлүмиң йүзүне гүлүп серет, өлүм сенден нәме ислейәр! Зынхар, гапыл галып, икинҗи адама меңземе!