Хәсъетлерине гөрә, оларың кичигөвүнлиси бир тайпа сердары-ның адыны алды, бейлекиси болса алмады. Бир сердарың ховандарлыгындакы киши гезен еринде саг-саламат гезди. Ёлунда гаракчы душ гелсе "мен пылан сердарың ады билен гезйәрин" дийип аман галды. Хич бир гаракчы оңа азар бермәге хет эдип билмеди. Көпчүлигиң үйшен ерине, бир чадыра гирсе, шол ат билен хорматланды. Текепбир киши велин, сыяхатының тутуш довамында мүңбир белалара учрады. Мыдама горкудан галпылдап гезди, хемише дилегчилик этди. Хем хар болды, хем зар болды.

Ине, эй гедем небсим!

Сен хем ёла чыкан сыяхатчысың. Бу дүнйә-де мисли бир чөлдүр, сен мунда эҗизсиң ве чәксиз мәтәчсиң. Душманың хем, хаҗатларың хем түкениксиздир. Шо-нуң үчин, бу сәхраның Мәлики Эбедисиниң (эбеди эесиниң), Хакими Эзелисиниң (эзели хөкүмдарының) адыны сена эдин! Шейле этсең, әлемиң әхли дилегчиликлеринден ве хер бир хадысаның өңүнде горкудан яңа титремеден халас боларсың.