Хава, бу сөз шейле бир мүбәрек хазынадыр, ягны, сениң түкениксиз эҗизли-гиңи ве мәтәчлигиңи соңсуз гудрата ве рехмете етирер, Гадыры - Рахымың дергә-хинде эҗизлигиң ве мәтәчлигиң иң бир халанылҗак шепагатча өврүлер. Хава, бу сөзи сена эдинен хер кес дөвлете гуллук эдйән эсгер ялыдыр. Эсгер болса дөвлетиң адындан херекет эдер. Хич кимден чекинмез. Хер эден ишини "кануның ады билен, дөвлетиң ады билен" дийип эдер, хер бир зада дөз гелер.

Биз башда бүтин барлык өзүниң халы херекети билен "Бисмилләх" диер дийдик.

Айдалы, бир адам шәхериң әхли халкыны зор билен башга бир ере гөчүрсе ве олары меҗбуры ишлетсе, онуң өз ады, өз гүйҗи билен бу иши эдип билме-җеги саңа дүшнүклидир. Ол диңе дөвлетиң адындан херекет эдйәндиги, патышаның гүйҗүне аркаланяндыгы үчин бу ишлери пәсгелсиз башаряр.

Инди Алла Тагаланың ады билен херекет эдйән хер бир нәрсәниң гүйҗүне, гудратына сер салалың. Сиз хер әдимде гөрйәнсиңиз, дынным ялыҗак тохумлар өзлеринде әпет агачларың аграмыны гөтер-йәрлер, оларың даг ялы әгирт йүклерини галдырярлар.