Бәшинҗи пәхим. Ынсан ярадылыш тайындан хас эҗиздир. Эмма, онуң хер бир зат билен багланшыгы бардыр, йүрегини ынҗыдар, оны агырдар. Ол хас эҗиздир. Эмма, онуң белалары ве душманлары җуда көпдүр. Хем хас пакырдыр. Эмма, мәтәчлиги хас зыядадыр. Хем ялта ве гүйчсүздир. Эмма, дурмушда чекйән йүки хас агырдыр. Ынсан эдилип ярадылмагы, оны әхли әлем билен баглы эдипдир. Эмма, сөйен хем имринен затларының зовалы ве айралыгы оны хемише ынҗыдяр. Акыл оңа белент максатлары ве бакы мивелери гөркезйәр. Эмма, онуң эли гысга, өмри гысга, гүйҗи кем, сабры кемдир.

Ине, бу ягдайда адам рухы даң саз беренде Кадыры Зүлҗелалың ве Рахымы Зүлҗемалың бейик дергахына ялбармак билен, намаз билен арзы хал айтмак, товпык ве медет дилемек намазьщ нәхили герек-дигини ве шол гүнүң довамында башына гелҗек, эгнине йүкленҗек ишлере, везипелере такат этмек үчин нә дереҗеде зерур бир даянч нокатдыгьша анык гөз етирилйәр.