Өйле вагты - гүндизиң гүнортасы, ёк болмагың башлангыҗы ве адаты ишлериң тамам болмага якын ве мешгуллыгындан вагтлайын бир дынч алыш заманыдыр. Паны дүнйәниң бейхуда ве агыр ишлериң берен гафлатындан ве башагайлыгындан рухуң дынч алыша мәтәч вагтыдыр. Иләхи ныгматларың гөрнен пурсатыдыр. Ынсан рухы ол башагайлыкдан гутулып, ол гафлатдан сырылып, ол манысыз ве бейхуда затлардан сайланып, Кайюму Бакы хем-де МүнЪми Хакыкьшың дергахына гидип, гол говшурып, әхли ныгматларьша шүкүр эдип, оны өвүп, ондан ярдам дилемеги, Җелал ве Азаматының өңүнде баш эгмек билен эҗизлигини гөркезмеги, Онуң түкенмез кемалының, тайсыз җемалының өңүнде сежде эдип, хайранлыгыны, мухапбетини ве горкусыны билдирмеги аңладян өйле намазьшы окамак - нәхили аҗайып, нә дереҗеде якымлы, ничик зерур ве мынасып борчдугыны билмейән ынсандан ынсан болмаз...

Икинди вагты - гүйз мөвсүминиң гам-гуссасыны, гаррылыгың гайгысыны, ахырзаманың азабыны ятладар. Хем гүнделик ишлериң нетиҗесиниң җемленйән вагты; хем шол гүнде саг-саламатлык ве ягшылыклар ялы иләхи ныгматларың азым бир нетиҗесиниң дөрән вагты; хем-де гоҗа гүнешиң яшьш барышьшьщ ышараты билен ынсаның мыхмандыгыны, хер бир задың гечиҗидигини, вагтлайындыгыны ыглан этмек заманыдыр.