Инсон жисман кичик, заиф ва ожиз бўлиши билан бирга, ҳайвонотдан саналса-да,

жуда юксак бир руҳга эгадир;

ва жуда буюк бир истеъдодга моликдир;

ва беҳисоб даражада майллари бордир;

ва чексиз орзулар соҳибидир;

ва сон-саноқсиз фикрлари бордир;

ва ҳудудсиз шаҳват ва ғазаб сингари ҳис-туйғулари бордир;

ва шундай ажойиб бир табиати бордирки, гўё барча навлар ва оламларга мундарижа қилиб яратилгандек.

Мана бундай бир инсоннинг ул юксак руҳини кенгайтирадиган омил - ибодатдир.

Истеъдодларини очган - ибодатдир.

Майлларини саралаб поклаган - ибодатдир.

Орзуларини амалга оширган - ибодатдир.

Фикрларини кенгайтирган ва интизом остига олган - ибодатдир.

Шаҳвоний ва ғазабий ҳисларини ҳад остига олган - ибодатдир.