Иккинчиси: Ибодат фикрларни Сониъи Ҳакиймга қаратмоқ учундир. Банданинг Сониъи Ҳакиймга бўлган юзланиши, итоат ва бўйсунишини натижа қилиб беради. Итоат ва бўйсуниш эса бандани мукаммал интизом остига киритади. Банданинг интизом остига кирмоғи ила ҳикматнинг сири очилади. Ҳикмат эса коинот саҳифаларида порлаган санъат нақшлари ила юзага чиқади.

Учинчиси: Инсон худди бир ўзак сингари, бутун хилқатнинг низомларига ва фитрат қонунларига ва коинотдаги Илоҳий қонунларнинг шуълаларига бир марказдир. Бинобарин, инсон у қонунларга боғланмоғи ва алоқа қилмоғи ва уларнинг этакларига ёпишиб маҳкам тутмоғи лозим бўладики, умумий жараённи таъмин этсин. Ва олам табақаларида айланаётган ғилдиракларга зид равишда ҳаракат қилиб, у ғилдиракларнинг чархлари остида эзилмасин.

Бунга ҳам, фақатгина ул амр ва наҳийлардан иборат бўлган ибодат билан эришилади.