ЕТТИНЧИ НУҚТА. Исрофнинг натижаси ҳирсдир. Ҳирс уч натижани беради:

Биринчиси - қаноатсизликдир. Қаноат-сизлик, ўз навбатида саъйга, ишлашга бўлган шавқни синдиради. Шукр ўрнига шикоят қилдиради. Танбалликка ташлайди. Ва машруъ, ҳалол оз молни2ҳошия тарк этиб, ғайри машруъ, кулфатсиз бир молни ахтаради. Ва бу йўлда иззатини, балки ҳайсиятини фидо қилади.

2-ҳошия. Тежамсизлик туфайли тугатадиганлар кўпаяди, ишлаб чиқарадиганлар камаяди. Ҳар ким кўзини ҳукумат эшигига тикади. У вақт ҳаёти ижти-моийянинг мадори бўлган "Санъат, Тижорат, Зироат" камаяди. Ундай миллат таназзулга кетади, овози сунади. Фақир ҳолга тушади...

Ҳирснинг иккинчи натижаси - йўқлик ва хасоратдир. Мақсудини бой бериш ва истисқолга маьруз қолиб, тасҳилот ва муованатдан маҳрум қолиш, ҳатто

яъни: "ҳирс - хасорат ва муваффақиятсизликнинг сабабидир", деган зарбул масалга мос келади.