vahdetini ve ehadiyetini bize gösterir ve böyle hadsiz mu’cizatı ibraz eden bir fiil-i rubûbiyete ve bir tasarruf-u Hallâkıyete müdahale ve iştirâk mümkün olmadığını bildirir diye bildim. Sonra daki da bulunan “Ene”ye yâni nefsime baktım, gördüm ki: Hayvanât içinde beni dahi menşeim olan bir katre sudan yaratan yaratmış, mu’cizane yapmış, kulağımı açıp gözümü takmış, kafama öyle bir dimağ, sineme öyle bir kalb, ağzıma öyle bir dil koymuş ki, o dimağ ve kalb ve dilde rahmetin umum hazinelerinde iddihar edilen bütün rahmanî hediyeleri, atiyyeleri tartacak, bilecek yüzer mîzancıkları, ölçücükleri ve Esmâ-i Hüsnânın nihayetsiz cilvelerinin definelerini açacak, anlayacak binler âletleri yaratmış, yapmış, yazmış; kokuların, tatların, renklerin adedince tarifeleri o âletlere yardımcı vermiş.

Hem kemâl-i intizam ile bu kadar hassas duyguları ve hissiyatları ve gâyet muntazam bu ma’nevî latifeleri ve bâtınî hasseleri bu cismimde dercetmekle beraber, gâyet san’atlı bu cihâzâtı ve cevârîhi ve hayat-ı insaniyece gâyet lüzumlu ve mükemmel bu kadar âzâ ve âletleri bu vücûdumda kemâl-i hikmetle yaratmış. Tâ ki, ni’metlerinin bütün nev’ilerini ve umum çeşitlerini bana tattırsın ve ihsas etsin ve hadsiz tecelliyat-ı esmâsının ayrı ayrı zuhurlarını o duygular ve hissiyatla ve hassasiyetle bana bildirsin, zevkettirsin ve bu ehemmiyetsiz görünen hakir ve fakir vücûdumu -her mü’minin vücûdu gibi- kâinata bir güzel takvim ve ruzname ve âlem-i ekbere muhtasar bir nüsha-i enver ve şu dünyaya bir misal-i musağğar ve masnuatına bir mu’cize-i azhar ve ni’metlerinin her nev’ine tâlib bir müşteri ve medâr ve rubûbiyetinin kanunlarına ve icraat tellerine santral gibi bir mazhar ve hikmet ve rahmet atiyyelerine ve çiçeklerine nümûne bahçesi gibi bir liste, bir fihriste ve hitâbât-ı Sübhâniyyesine anlayışlı bir muhatab yaratmış olmakla beraber, en büyük bir ni’met olan vücûdu, bu vücûdumda büyütmek ve çoğaltmak için hayatı verdi. Ve o hayat ile o ni’met-i vücûdum âlem-i şehâdet kadar inbisat edebiliyor.