Mahkemede son sözün bir paçasıdır.

Bir inâyettir ki: Ehl-i vukuf, beş sandık yüz otuz risâlelerde, beş ay tetkikte, on beş i’tirâz ve zâhiri yanlış bulmuşlar. Ve onların beş yaprak raporlarında, on beş yanlışları ve sehivleri mahkemede isbat edilmiş. 31 Mayıs 1944 Çarşamba günü, mahkemede bir saat devam eden müddei umûmun okuduğu iddianâmesine karşı, iki dakikada hazırlanan ve okunan bir mukabeledir.

Efendiler!

Yirmi sene bir mazlûmiyet hayatında, yüz kitaplarında, en mahrem, mektup ve risâlelerinde, asabiyetle bi’l-iltizam onu mahkûm etmek fikriyle, yalnız sekiz, dokuz sehivli bahânelerden başka bulmamaları gösteriyor ki: Risâle-i Nur mahkûm olamaz. Kim var ki; yirmi sene mazlûmiyet hayatında, bin yanlışı olmasın. Bu mahkeme yalnız bu hazır zamanı değil, belki istikbâlin dehşetli tenkid ve i’tirâzlarını nazara almalı, öylece muhakeme etsin.