“Η απροβλεψία ( των συμβαινόντων ) είναι εξίσου η ίδια όσον αφορά την ύπαρξη και τη μη-ύπαρξη.” Δηλαδή αν η ύπαρξη και η μη-ύπαρξη είναι εξίσου πιθανές, κάποιος ο οποίος θα προδιαγράψει, θα προτιμήσει και θα δημιουργήσει είναι απαραίτητος. Διότι τα απρόβλεπτα όντα δε μπορούν να δημιουργήσουν το ένα το άλλο με ακατάπαυστες και ατέρμονες αλυσίδες αιτίας και αιτιατού. Ούτε μπορεί το ένα να δημιουργήσει το άλλο, και αυτό το επόμενο με τη μορφή της αιτιότητος στην περίπτωση , όπου, υπάρχει ο Ένας Απαραιτήτως Υπάρχων Θεός ο Οποίος τα δημιουργεί. Απέδωσαν παντελώς άκυρες τις ατέρμονες αιτιώδεις αλληλουχίες με τις δώδεκα ξακουστές κατηγορικές αποδείξεις αποκαλούμενες ‘το κλιμακωτό επιχείρημα’ και απέδειξαν την αιτιοκρατία αδύνατη. Απέκοψαν τις αλυσίδες των αιτιών και απέδειξαν την ύπαρξη του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού.

Και λέμε το εξής: είναι σιγουρότερο και ευκολότερο να επιδείξουμε μια στάμπα που προσιδιάζει στο Δημιουργό Όλων των Πραγμάτων για το κάθετι, παρά αιτίες που παρεμβαίνουν στις ακραίες καταστάσεις πραγμάτων της ανθρωπότητος με τις αποδείξεις να αναιρούν την αιτιοκρατία. Με τη βοήθεια της ακτινοβολίας του Ιερού Κορανίου, όλα τα Παράθυρα και όλοι οι Λόγοι βασίζονται σε αυτήν την αρχή. Ωστόσο, το επιχείρημα της απροβλεψίας (των συμβαινόντων) κέκτηται απείρου πνοής. Αποδεικνύει την ύπαρξη του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού από αναρίθμητες απόψεις. Δεν περιορίζεται στη μέθοδο των λογίων της Θεολογίας _ που αποκόπτει τις αλυσίδες των αιτιών, η οποία είναι αληθινά μια ισχυρή και πλατιά λεωφόρος۰ ανοίγει ένα μονοπάτι στη γνώση του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού με τρόπους πέραν υπολογισμού. Έχει ως εξής: