Έτσι, λόγω της απερισκεψίας και της μωρίας του, ο άντρας (αυτός) δεν αντιλήφθηκε ότι αυτή δεν ήταν απλά κάποια συνηθισμένη υπόθεση, ότι τα πράγματα αυτά δε βρίσκονταν εδώ τυχαία, και ότι υπήρχαν αινιγματικά μυστικά κρυμμένα στα παράξενα αυτά όντα. Και δεν κατανόησε ότι υπήρχε κάποιος πολύ δυνατός που τα κατεύθυνε. Τώρα, μολονότι η καρδιά, το πνεύμα και ο νους του θρηνούσαν και οδύρονταν σιωπηρά για τη θλιβερή αυτή κατάσταση, η θανατηφθόρος του ψυχή προσποιείτο ότι δε συνέβαινε τίποτα• έκλεισε τα αυτιά της στο θρήνο της καρδιάς και του πνεύματός του, και εξαπατώντας τον εαυτό της, άρχισε να τρώει τον καρπό του δέντρου λες και βρισκόταν σε κάποιο κήπο. Όμως, μερικοί από τους καρπούς ήταν δηλητηριώδεις και επιβλαβείς. Ο Παντοκράτορας Θεός λέει σε ένα θεσπέσιο Χαντίθ: «Είμαι ανάλογα με το πως Με φαντάζονται οι υπηρέτες μου».

Έτσι, μέσα από τη μωρία και την ακατανοησία του, ο δύστυχος αυτός άνθρωπος φαντάστηκε πως οτιδήποτε συναντούσε ήταν κάτι το συνηθισμένο και η καθαυτό αλήθεια.*

---------------------------------------------
* Bukhari, Tawhid, 15, 35• Muslim, Tawba, 1• Dhikr, 2, 19• Tirmidhi, Zuhd, 51• Dawat, 131• Ibn Maja, Adab, 58• Darimi, Riqaq, 33• Musnad, ii, 251, 315, 391, 412, 445, 482, 516.