Δηλαδή, ο δοξασμός, η εξύμνηση και ο αίνος είναι σαν τους σπόρους των προσευχών. Αυτός είναι ο λόγος που τα τρία αυτά πράγματα είναι παρόντα σε κάθε μέρος των προσευχών, σε όλες τις ενέργειες και τις λέξεις. Είναι επίσης ο λόγος που οι ευλογημένες αυτές λέξεις επαναλαμβάνονται τριάντα τρεις φορές η καθεμιά μετά τις προσευχές, με σκοπό να ενδυναμώσουν και να επαναλάβουν το νόημα των προσευχών. Το νόημα των προσευχών εδραιώνεται με τη βοήθεια των συνοπτικών αυτών περιλήψεων.

Το νόημα της λατρείας είναι ετούτο, ότι (δηλαδή) ο υπηρέτης αντιλαμβάνεται τα δικά του σφάλματα, ανικανότητα και ένδεια, και προσκυνά καταγής στη Θεία Αυλή με αγάπη και θαυμασμό ενώπιον της τελειότητας της κυριότητος, του Θείου ελέους και της δύναμης του Ενός Αιωνίως Επιζητούμενου Θεού. Δηλαδή, όπως ακριβώς η ανώτατη εξουσία της κυριότητος απαιτεί λατρεία και υπακοή, έτσι ακριβώς η αγιότητα της κυριότητος αξιώνει όπως ο υπηρέτης αντιληφθεί τα σφάλματά του μέσα από την επιδίωξη συγχώρησης και με τη βοήθεια των δοξασμών του, και διακηρύσσοντας Δόξα στο Θεό δηλώσει δημόσια ότι ο Συντηρητής του είναι αγνός και απαλλαγμένος ελαττωμάτων, και εξυψούμενος πάνω και πέρα από τις λανθασμένες αντιλήψεις των ανθρώπων της πλάνης, και αγιασμένος και εξαιρεθείς από όλα τα σφάλματα στο σύμπαν.