واما آن بيست وچهار سكة طلايي, بيست وچهار ساعت هـــر روزي از روز هاي عمر مي باشد
واما آن مزرعة مخصوص, جنت است
واما آن ايستگاه, قبر است
واما آن سفر, سفري است كه بسوي قبر مي رود واز حشر مي گذرد وبه دارالخلود منتهي مي شود وره روان اين راه دراز با درجات متفاوتي آن را طي مي كنند, هر شخص مطابق عمل وميزان تقوايش, جمعي از پرهيزگاران مسافت هزار ساله را همچون برق در يك روز مي پيمايند, وعده يي از آنان در يك روز مسافت پنجاه هـزار ساله را همچون اسب منزل مي كنند قرآن كريم در د وآيت مباركه به اين حقيقت اشاره كرده است
اما آن بليط, نمازهايي است كه پنج وقت آن نماز ها همراه با وض وزيادتر از يك ساعت را در بر نمي گيرد!
چه خسارت بزرگي كرده است كسيكه بيست وسه ساعتش را به زندگي دنياي كوتاه صرف مي كند وفقط يك ساعت را در راه آن حيات ابدي دراز مصرف نمي كند!
اين چه ظالمي است كه بر خود ظلم مي كند!
اين چه احمق نادان است!
اگر دادن نصف مال به قمار لاتري كه هزار نفر در آن اشتراك دارد واحتمال برد يك در هزار است كار معقولي محسوب مي شود, پس شخصي در راه بدست آوردن فايدة بزرگ ورسيدن بـر خزانه ابدي كـه به احتمال نود ونه در صد تضمين شده است, از دادن يك سهم از بيست وچهار سهم دريغ ميورزد، واقعاً دور از عقل ومنطق بودن چنين عملي بر كس پوشيده نيست
نماز نه تنها يك عمل خسته كننده نيست، بلكه بزرگترين آرامش روح وقلب وعقل در نماز است وعلاوه بر آن ديگر اعمال دنيوي مباح نماز گذار, با نيت خوبي اگر باشد, برايش عبادت محسوب مي شود, پس نماز گذار ميتواند تمام سرمايه عمرش را به آخرت محول كند ودر بدل عمر فانيش, عمري جاويدان بدست آورد