گفتارها | گفتار ششم | 31
(25-33)

اي برادر! اگر خواسته باشي بقيه اعضا و حواس را بر اين مقايسه كن, آنوقت خواهي فهميد كه مومن حقيقتاً خاصيتي را كسب مي كند كه لايق جنـت است, چنانچه كـافـر ماهيتـي را كسب مـي كند كـه مـوافق جهنـم مي باشد هركدام از مؤمن و كافر اين پاداش عادلانه را نگرفتند, مگر در نتيجه آنكه مؤمن به بركت ايمانش امانت خالقش را به نام او و تحت دايره رضايت او استعمال مي كند و كافر به امانت خيانت نموده و آن را در راه هوس و نفس اماره اش به كار مي گمارد
فايدة چهارم انسان ضعيف است و گرفتاريهايش زياد, فقير است ولي حاجتش در حال ازدياد عاجز است, اما بار زندگيش سنگين اگر اين انسان با تكيه بر قادر ذوالجلال به او توكل نكند و با اعتماد به او تسليم نشود, وجدانش همواره در عذاب مي ماند مشقتها, درد ها, حسرت هاي بي نتيجه او را اندوه گين مي سازد و به يك مست مدهوش و يا يك وحشي تبديل مي كند
فايدة پنجم اهل اختصاص و مشاهده و اهل ذوق و كشف, اجماع و اتفاق نظر دارند بر اينكه اجرت عبادات, اذكار و تسبيحات اعضاي بدن, روزي كه شديداً بر آن نياز داري بصورت ميوه هاي پاك و لذيذ جنت برايت داده مي شود

صدا موجود نیست