Міне, адам баласы да Жаратқан Иесінің рақымдылығын мойындамай, хикметіне кінә артқандай, берілген ырыстың қадірін білмей Қарұн тәрізді:

яғни: "Мен өз біліміммен, өз күшіммен таптым" десе, әлбетте, жан төзгісіз азапқа лайық болады. Демек, мына адамзаттың салтанаты, оның дамуы мен өркениет, мәдениет дегендер тартыспен жұлқыспен, жеңіспен келген жоқ, оған оның әлсіздігі үшін бас идірілген, оның бейшаралығы үшін көмекші ретінде берілген, әрі пақыр болғандықтан сыйланған, оның сауатсыз надандығы үшін илхам болынған, оның мұқтаждығы үшін ұсынылған. Сондай-ақ, манағы салтанат күш-қуат пен ғылымның арқасында орнаған жоқ, негізінде Раббани қамқорлық пен мейірімділіктің арқасында және Аллаhтың хикметі мен қайырымдылығынан қоршаған орта оған қызмет етіп отыр. Иә, кіп-кішкене қарақұрт пен аяғы жоқ жылан сияқты улы жәндіктердің алдында дәрменсіз қалатын адам баласына кіп-кішкентай құрттан жібек кигізген және улы жәндіктен бал жегізген, әрине, оның асқан күш-қуаты емес, керісінше әлсіздігіне орай жасалған раббани бағындыру мен Рахманның қамқорлығы ғой.