сөзінің мәртебесіне шығу, яғни кіші, ешкім, әрі қорғаушысыз екендігімен бірге, әзәл және әбәд Сүлтаны болған Ақырет күнінің Иесіне байланып, бүл әлемде ерке б.ір қонақ және маңызды бір міндетті адам дәрежесіне көтеріліп

деп, бүкіл мақүлықтардың атына әлемнің үлкен жамағатының ғибадатта-рын және дүғаларын Оган үсыну... Әрі

деп, болашақ қараңғылығының ішінде мәңгілік бақытқа кеткен, нүрлы жолы болған Сыраты Мүстақимға хидаятты тілеу... Әрі қазір үйқыға кеткен өсімдіктер мен хайуандар сияқты жасырынған күндер, үйқысыз ояу жүлдыздар - бір-бір сарбазға үқсас әміріне бағынушы және бүл әлем мей-манханасында бір-бір жарық шамы және қызметкері болған Заты Зүлжалалдың Кибриасын ойлап «Аллаһу акбар» - деп руқуғқа бару...