АЛҒЫ СӨЗ | АЛҒЫ СӨЗ | 65
(1-151)

Мыңдаған дүние үлкендігіндей алып бір ухрәуи синема фәнилердің өткінші әрі тез бітетін хал-жағдайларын, олардың баянсыз өмірлерінің табыстарын мәңгі көрмелерде және жәннатта мәңгі бақытқа қауыш-қандарға дүниелік бастан кешкен оқиғала-рын, өткен күндегі естеліктерін таспаларымен бірге көрсету үшін қүрылған тым үлкен бір фотожиһаз бейнесінде көрдім.(1)

(1) Алайда ашық ақиқаттар сияқты қуатты айғақтармен, дәлелдермен растап беруге уақыт, мекен, хал, жағдай көтермегендіктен қысқартылды.

һәм ләух-і махфуздың, һәм әлем-і мысал-дың екі айғағы мен екі өрнегі әрі нүктесі бо-лып табылатын адам басындағы есте сақтау және қиялдау қабілеті өздері иненің үшындай болса да, үлкен кітапхананың мағлүматтарын-дай мағлүматтарды еш араластырмай, өте күшті реттілікпен жазып алады. Мінег бүлар әлгі екі қабілеттің алып өрнегі мен үлкен үлгісі, әлем-і мысал мен ләух-ы махфуз екендігін толық дәлелдейді.

Ауа мен су сияқты нәрселердің, әсіресе, үрық суы мен ауа қабатының топыраққа қарағанда әлдеқайда ашық түрде, хикметті әрі ерікті түрде, қүдірет-күшпен жа-зылғандығы, оған кездейсоқтық пен көр-қуаттың, меңіреу табиғаттың әрі жансыз да жөнсіз себептердің араласуы барып түрған жөнсіздік, олай болуы мүлдем мүмкін еместігі, ол бір Хаким-ы Зүлжәлалдың тағдыр мен хик-мет қаламының ақ парағы екендігі ғылмәля-қын түрде анықталды.

Дыбыс жоқ