Мына, эй, жаш чагында күлгөн, эми бол-со күлгөнү үчүн ыйлаган написим! Билип ал... Ал бечара аскер сен жана адамзат болот. Арстан болсо ажал, дарга болсо өлүм жана завал, фирак, түн менен күндүзүн алмашуусунда ар бир дос кош-тошуп кетет, жоголот. Ал эки жара болсо, бири, зериктирүүчү жана чексиз көп адамзат алсыздыгы, экинчиси аянычтуу жана чексиз адамзат жардылыгы. Сүргүн менен жолчулук болсо - рух ааламынан, эне курсагынын, балалык чактан, карылыктан, дүнүйөдөн, кабирден, барзахтан, Хаширден, Сыраттан өтө турган узак ымтыхан сапары. Жана тигил лэки тылсым болсо Аллахка жана акыретке ыйман. Ооба, ушул куттуу тылсым менен өлүм -мусулман адамды дүнүйө зынданындан бе-йиш бакчасына, Рахмандын кузуруна алып барган бир кызматкер ат жана бурак кейпин алат. Ошондуктан өлүмдүн акыйкатын көргөн камил инсандар өлүмдү жакшы көрүшкөн. Али өлүм келбестен эле өлгүлөрү келишкен.

Ары завал менен фирак, ары өлүм мен-ен ажал жана дарга болгон убакыттын өтүшү ыйман тылсымы менен Сани Зүлжалалдын жапжаңы, түрдүү-түстүү накыш кереметтерин, теңдешсиз кудуретин, рахметинин шооласын өтө сонун лаззат менен тамаша кылууга себеп болот.

Ооба, күн нурундагы түстөрдү көрсөткөн күзгүлөрдүн алмашып, жаңылануусу жана кино перделеринин ал-машуусу дагы кош, дагы сонун көрүнүштөрдү ортого чыгарат.