Dus    Hij    wil    op    twee    manieren    naar    Zijn    eigen schoonheid  kijken.   Eerste   manier:   Hij   wil   Zijn   eigen schoonheid    zelf   zien    in    diverse    kleuren    spiegels.

Tweede  manier:  Hij  wil  Zijn  eigen  schoonheid  met  de ogen  van  Zijn  begerige  toeschouwers  zien  die  deze bewonderen.   Met   andere   woorden:   schoonheid   en volmaaktheid   willen   zien   en   gezien   worden.   Beiden vereisen  het  bestaan  van  begerige  toeschouwers  en bewonderende  getuigen.  En  aangezien  schoonheid  en volmaaktheid   eeuwig   en   oneindig   zijn,   moeten   hun getuigen   en   bewonderaars   ook   het   eeuwige   leven hebben.   Want   een   oneindige   schoonheid   kan   nooit ook  niet  beklimmen.  Hij  zei  in  zijn  eigen  taal:  'Ze  zijn  vies'  en troostte zich hiermee. Daarna ging hij brommend weg.

Het  voorbeeld  van  een  spiegel.  De  schepsels  eindigen  en verdwijnen   achterelkaar.   Maar   andere   schepsels   die   na   hen komen,   dragen   op   hun   gezichten   en   boven   zich   dezelfde manifestatie.  Hierdoor  laten  ze  zien  dat  die  schoonheid  (cemal) niet  van  henzelf  is.  Die  schoonheden  zijn  voorzeker  de  tekenen (ayat) en sporen van een volmaakte, een heilige schoonheid.

Ieder schepsel is een spiegel die de schoonheid, volmaaktheid en de namen van God toont. - De vertaler van   de   zon   bericht   geeft. Ze   verwijzen   met   de verstandige  spiegels zien.  Hij  wil  ook  gezien  worden zijn. tevreden  zijn  met  begerige  bewonderaars  die  eindig Want  met  een  onherroepelijk  besluit  en  met  de  dood voor   ogen   verandert   de   liefde   van   een   ter   dood veroordeelde     bewonderaar     in     vijandschap.     Zijn bewondering  en  eerbied  veranderen  dan  in  belediging en   minachting.  Want   iemand  met   eigendunk   is   een vijand  van  iets  wat  hij  niet  begrijpt,  en  hij  is  ook  een tegenstander  van  wat  hij  niet  snapt.  Deze  schoonheid verdient   een   eindeloze   liefde   en   bewondering   als tegenprestatie,   maar   krijgt   van   hen   een   verborgen ontkenning en vijandschap als dank. Hiermee wordt de diepgaande    reden    voor    de    vijandschap    van    een ongelovige jegens God duidelijk. Deze  onuitputtelijke  vrijgevigheid  en  gastvrijheid, weergaloze volmaaktheid volkomen vereisen schoonheid het    bestaan en van perfecte eeuwige dankbaren,  bewonderaars  en  verlangenden.  Maar  we zien   dat   iedereen   snel   verdwijnt   uit   deze   gastvrije wereld.   Ze   proeven   vrijwel   niets   van   die   giften   van vrijgevigheid.  Hun  eetlust  wordt  geprikkeld,  maar  ze moeten vertrekken zonder te eten. Ze zien slechts voor één  moment  een  flits  of  een  zwakke  schaduw  van  die schoonheid  en  volmaaktheid;  en  ze  gaan  onverzadigd weg. Ze vertrekken dus naar de eeuwige tuinen. Kortom:  deze  wereld  bewijst  overduidelijk  met  al zijn    onderdelen    het    bestaan    van    de    Roemrijke Schepper.   Evenzo   tonen,   bewijzen   en   vereisen   Zijn eigenschappen  en  heilige  namen   het  bestaan  van  het Hiernamaals. Vijfde waarheid De    deur    van    liefde en de aanbidding van Mohammed  (vrede  zij  met  hem);  dit  is  de  manifestatie van   Zijn   namen   'de   Antwoorder'   en   'de   Genadige' (Mucîb, Rahim). Is    het    ooit    mogelijk    dat    een    Heer    van    een grenzeloos erbarmen en liefde wel de kleinste behoefte van het kleinste schepsel ziet en   daaraan beantwoordt uit  volmaakte  liefde,  en  dat  Hij  gehoor  geeft  aan  de meest    verborgen    wens    van   het   meest    verborgen schepsel,  en  dat  Hij  op  alles  wat  gesproken  en  nietgesproken  is  antwoordt,  maar  de  grootste  behoefte  en wens van Zijn grootste dienaar wel ziet maar niet vervult? en geliefdste schepsel Zal  Hij  het  grootste  gebed  niet  accepteren,  hoewel  Hij het hoort? Inderdaad,  de  zwakste  en  jongste  dieren  ontvangen hun       voedsel       en       africhting       met       liefde       en lankmoedigheid.