Het tiende woord

                                    De Opstanding en het Hiernamaals

Opmerking

Ik     heb     de     voorbeelden     en     de vergelijkingen  in  deze  verhandelingen  in de vorm van een verhaal geschreven. Dit is  niet  alleen  om  de  waarheden  van  de islam  te  vergemakkelijken,  maar  ook  om te   laten   zien   dat   ze   logisch,   redelijk, krachtig  en  samenhangend  zijn.  De  kern van  de  verhalen  zijn  de  waarheden  aan het   einde.   De   vergelijkingen   fungeren alleen als verwijzing naar die waarheden. Maar     ook     de     verhalen     zijn     niet denkbeeldig,  integendeel,  dat  zijn  echte

waarheden.  

In  de  naam  van  Allah,   de  Barmhartige,   de Genadige. Zie de sporen van Allahs  barmhartigheid;  hoe Hij de aarde laat herleven nadat zij dood was. Voorwaar,  zo  zal  Hij  de  doden  opwekken.  Hij heeft macht over alle dingen. (Koran 30:50)

Broeder,   als   je   een   heldere   verklaring   over   de Opstanding  en  het  Hiernamaals  in  de  eenvoudige  taal van  het  volk  wenst,  luister  dan  samen  met  mijn  ziel naar dit voorbeeldverhaal.

Twee   mannen   gingen   eens   naar   een   héél  mooi land  (d.w.z.  deze  wereld),  dat  even  mooi  is  als  het Paradijs. Ze keken rond en zagen dat iedereen de deur van   zijn   huis   en   winkel   had   opengelaten   en   geen aandacht  besteedde  aan  de  bewaking  daarvan.  Geld en   goederen   bevonden   zich   op   het   plein   zonder bewaking.  Een  van  de  twee  mannen  greep  van  alles wat   hij   wilde  hebben,  of  hij  stal   het,  of  hij  pleegde diefstal  met  geweld.  Daarna  beging  hij  alle  mogelijke onrechtvaardigheden  en  wreedheden.  Niemand  in  dat land bewoog zich om hem tegen te houden. Zijn vriend zei tegen hem:

'Wat doe je nou? Je wordt gestraft. En je brengt mij ook  in  gevaar.  Deze  goederen  behoren  aan  de  staat.

De   mensen   van   dit   land   zijn   allemaal   soldaten   of ambtenaren.  Ze  zijn  momenteel  in  dienst  als  burgers.

Daarom bemoeien ze zich niet met jou. Maar de wetten zijn strikt. De Koning van dit land heeft overal telefoons en  ambtenaren.  Ga  snel  je  excuus  aanbieden.'  Maar die eigenwijze sufferd zei:

'Nee,   het   is   geen   staatseigendom,   het   is   van niemand.   Iedereen   kan   naar   eigen   wens   van   deze goederen  gebruikmaken.  Ik  zie  geen  enkele  reden  om van   deze   mooie   spullen   af   te   blijven.   Ik   zal   je   niet geloven,  tenzij  ik  de  Koning  met  mijn  eigen  ogen  zie.' Tevens  uitte  hij  vele  filosofische  verzinsels.  Tussen  de twee  mannen  begon  een  ernstige  discussie.  De  suffe man zei: