ايكنجى جمله اولان {يَا بَاقِى اَنْتَ الْبَاقِى} او حدسز جريحه‌لره هم مرهم، هم ترياق اولويور. يعنى: {يَا بَاقِى} ”مادام سن باقيسڭ، يتر؛ هر شيئه بدلسڭ. مادام سن وارسڭ، هر شى وار.“ أوت موجوداتده سببِ محبّت اولان حُسن و إحسان و كمال، عموميتله باقئِ حقيقينڭ حُسن و إحسان و كمالاتنڭ إشاراتى و چوق پرده‌لردن گچمش ضعيف گولگه‌لريدر؛ بلكه جلوۀِ أسماءِ حسنى‌نڭ گولگه‌لرينڭ گولگه‌لريدر.

ايكنجى نكته: إنسانڭ فطرتنده بقايه قارشى غايت شديد بر عشق وار. حتّى هر سَوْديگى شيده قوّۀِ واهمه جهتيله بر نوع بقا توهّم ايدر، صوڭره سَور. نه وقت زوالنى دوشونسه ويا گورسه، دريندن درينه فرياد ايدر. بتون فراقلردن گلن فريادلر، عشقِ بقادن گلن آغلامالرڭ ترجمانلريدر. أگر توهّمِ بقا اولمازسه محبّت ايده‌مز. حتّى دينيله‌بيلير كه: عالمِ بقانڭ و أبدى جنّتڭ بر سببِ وجودى، شو ماهيتِ إنسانيه‌ده‌كى او شدّتلى عشقِ بقادن چيقان غايت قوّتلى آرزوىِ بقا و بقا ايچون فطرى عمومى دعادر كه، باقئِ ذو الجلال او شديد صارصيلماز فطرى آرزويى، او تأثيرلى قوّتلى عمومى دعايى قبول ايتمشدر كه، فانى إنسانلر ايچون باقى بر عالمى خلق ايتمش. هم هيچ ممكن ميدر كه: فاطرِ كريم، خالقِ رحيم، كوچك معده‌نڭ جزئى آرزوسنى و موقّت بر بقا ايچون لسانِ حال ايله دعاسنى حدسز أنواعِ مطعوماتِ لذيذيه‌نڭ ايجاديله قبول ايتسين ده، عموم نوعِ بشرڭ پك بيوك بر إحتياجِ فطريدن گلن پك شدّتلى بر آرزوسنى و كلّى و دائمى و حقلى و حقيقتلى، قاللى، حاللى، بقايه دائر غايت قوّتلى دعاسنى قبول ايتمه‌سين؟ حاشا، يوز بيڭ دفعه حاشا. قبول ايتمه‌مك ممكن دگلدر. هم حكمت و عدالتنه و رحمت و قدرتنه هيچ بر جهتله ياقيشماز.