لمعه‌لر | اون اوچنجى لمعه | 193
(178-208)

ايشته قرآنِ حكيمڭ كفّارلر حقّنده ده بر نوع جهتِ رحمتى واردر كه؛ حياتِ دنيويه‌يى اونلره جهنّم اولمقدن بر درجه قورتاروب بر نوع شكّ ويره‌رك، شكّ ايله ياشايورلر. يوقسه آخرت جهنّمنى آڭديره‌جق بو دنياده دخى معنوى بر جهنّم عذابى چكه‌جكلردى و إنتحاره مجبور اولاجقلردى.


ايشته أى أهلِ ايمان! سزى إعدامِ أبديدن و دنيوى و اُخروى جهنّملردن قورتاران قرآنڭ حمايتى آلتنه مؤمنانه و معتمدانه گيريڭز و سنّتِ سنيه‌سنڭ دائره‌سنه تسليمكارانه و مستحسنانه داخل اولڭز، دنيا شقاوتندن و آخرتده عذابدن قورتولڭز!


طوقوزنجى إشارت: سؤال: حزب اﷲ اولان أهلِ هدايت، باشده أنبياء و اونلرڭ باشنده فخرِ عالم عليه الصلاة والسلام، او قدر عنايت و رحمتِ إلٰهيه و إمدادِ سبحانيه‌يه مظهر اولدقلرى حالده، نه‌دن چوق دفعه حزب الشيطان اولان أهلِ ضلالته مغلوب اولمشلر؟ هم خاتم الأنبيانڭ گونش گبى پارلاق نبوّت و رسالتى و إكسيرِ أعظم گبى تأثيرلى إعجازِ قرآنى واسطه‌سيله إرشادى و جاذبۀِ عموميۀِ كائناتدن داها جاذبه‌دار حقائقِ قرآنيه‌نڭ قومشولغنده و ياقيننده اولان مدينه منافقلرينڭ ضلالتده إصرارلرى و هدايته گيرمه‌ملرى نه ايچوندر و حكمتى نه‌در؟


سس يوق

لمعه‌لر