أى سفاهت و ضلالتله بوزولمش و عيسوى دينندن اوزاقلاشمش آوروپا! دجّال گبى بر تك گوزى طاشييان كور دهاڭ ايله روحِ بشره بو جهنّمى حالتى هديه ايتدڭ! صوڭره آڭلادڭ كه: بو اويله علاجسز بر علّتدر كه، إنسانى أعلاىِ علّيّيندن، أسفلِ سافلينه آتار. حيواناتڭ أڭ بدبخت درجه‌سنه اينديرر. بو علّته قارشى بولديغڭ علاج، موقّةً إبطالِ حسّ خدمتى گورن جاذبه‌دار اويونجقلرڭ و اويوتوجى هوسات و فانتازيه‌لرڭدر. سنڭ بو علاجڭ، سنڭ باشڭى يسين و ييه‌جك! ايشته بشره آچديغڭ يول و ويرديگڭ سعادت، بو مثاله بڭزر.

ايكنجى يول كه: قرآنِ حكيم، هدايتيله بشره هديه ايتمشدر. شويله‌در: گورويورز كه او يولڭ هر منزلنده، هر مكاننده، هر شهرنده بر سلطانِ عادلڭ مستقيم عسكرلرى هر طرفده بولونويورلر، گزييورلر. آرا صيره او سلطانڭ أمريله او عسكرلرڭ بر قسمنى ترخيص ايدييورلر. سلاحلرينى، آتلرينى و ميرى لوازماتلرينى آلييورلر، اونلره إذن تذكره‌سنى ويرييورلر. او ترخيص اولونان نفرلر، چندان اُنسيت ايتدكلرى آت و سلاحلرڭ تسليم آلينماسندن ظاهرًا محزون اولويورلر. فقط حقيقت نقطه‌سنده ترخيصله مفرّح اولوب، سلطانڭ زيارتنه و پادشاهڭ پاى‌تختنه دونمسى و پادشاهى زيارت ايتمه‌سى جهتنده غايت ممنون اولويورلر. بعضًا ترخيص مأمورلرى عجمى بر نفره راست گلييورلر. نفر اونلرى طانيمييور. ”سلاحڭى تسليم ايت!“ دييورلر. نفر دييور: ”بن پادشاهڭ عسكرى‌يم، اونڭ خدمتنده‌يم؛ صوڭره اونڭ ياننه گيده‌جگم. سز نجى اولويورسڭز؟ أگر اونڭ إذن و رضاسيله گلمش ايسه‌ڭز، گوز و باش اوستنه گلديڭز، أمرينى گوستريڭز؛ يوقسه چكيلڭز، بندن اوزاق اولڭز. بن تك باشمله قالسه‌م، سزلر بيڭلر دخى اولسه‌ڭز، ينه سزڭله دوگوشه‌جگم. كندى نفسم ايچون دگل، چونكه نفسم بنم دگل، بنم سلطانمڭدر. بلكه بنده‌كى نفسم و سلاحم، مالكمڭ أمانتيدر. أمانتى محافظه و سلطانمڭ حيثيتنى حمايه و عزّتنى وقايه ايچون سزه باش أگميه‌جگم!“